Ziekte van Hashimoto

De ziekte van Hashimoto is een auto-immuunziekte.

De ziekte kan het volgende veroorzaken:

• Euthyroïdie (auto-immuniteit zonder stoornis)
• Hypothyreoïdie
• Of hyperthyreoïdie (hashitoxicose)

Deze vorm van hypothyreoïdie is een auto-immuunziekte. Het immuunsysteem breekt de cellen van de schildklier langzaam af, waardoor deze steeds minder schildklierhormoon aanmaken. Het is niet duidelijk waarom het immuunsysteem de schildkliercellen aanvalt. Het komt vaker voor bij mensen met andere auto-immuunziekten en er is ook een familiale tendens voor het ontwikkelen van de ziekte van Hashimoto.

De diagnose van de ziekte van Hashimoto wordt gesteld aan de hand van bloedtests waarbij wordt gecontroleerd op antistoffen tegen de schildklier, thyreoïdperoxidase-antistoffen (anti-TPO), die bij haast alle mensen met de ziekte van Hashimoto voorkomen.

Uit een bloedanalyse blijkt dat het gehalte schildklierhormoon (T4 of vrije T4) te laag is en dat het gehalte schildklierstimulerend hormoon (TSH) te hoog is. Antistoffen (meestal thyreoïdperoxidase-antistoffen) zijn aanwezig.

De vernietiging van de schildklier verloopt traag en de symptomen ontwikkelen zich meestal zeer geleidelijk. De meest voorkomende symptomen bij kinderen zijn:

• vertraging van de groei en gelijktijdige gewichtstoename
• vermoeidheid
• gevoel van kou
• verstopping
• vertraagde puberteit
• menstruatiestoornissen
• haaruitval en droge huid

De behandeling bestaat uit het innemen van aanvullend schildklierhormoon in de vorm van tabletten. De dosis verschilt per persoon en wordt aangepast op basis van de uitslag van bloedtests tijdens de behandeling.

Als de werking van de schildklier normaal blijft en de schildklier niet vergroot is, is er geen behandeling nodig.